Kerkbrief

Op het heetst van de dag zat Abraham in de ingang van zijn tent. 

Toen hij opkeek, zag hij even verderop plotseling drie mannen staan. Onmiddellijk snelde hij de tent uit, naar hen toe.

Hij boog diep en zei:

‘Heer, wees toch zo goed uw dienaar niet voorbij te gaan.

Ik zal wat water voor u laten halen zodat u uw voeten kunt wassen, maak het u hier onder de boom intussen gemakkelijk. 

Ik zal u ook iets te eten brengen,

zodat u weer op krachten kunt komen voordat u verdergaat.

Daarvoor bent u immers bij uw dienaar langsgekomen?’

Zij antwoordden: ‘Wij nemen uw uitnodiging graag aan.’

Terwijl zij aten, bleef hij bij hen staan onder de boom.

‘Waar is Sara, uw vrouw?’ vroegen zij hem.

‘Daar, in de tent,’ antwoordde hij. 

Toen zei een van hen: ‘Ik kom over precies een jaar bij u terug,

dan zal uw vrouw Sara een zoon hebben.

Toen de mannen weer verdergingen,

lieten ze hun blik op Sodom rusten.

Abraham liep met hen mee om hun uitgeleide te doen. 

Toen zei de HEER:

‘De noodkreten uit Sodom klinken luid,

hun zonden zijn ongehoord groot.

Ik zal ernaartoe gaan om te zien,

of de klachten die ik over hen heb gehoord gegrond zijn,

en zij verwoesting over zich hebben afgeroepen. Dat wil ik weten.’

Toen gingen de twee mannen weg, naar Sodom,

terwijl Abraham bij de HEER bleef staan. 

Abraham ging dichter naar hem toe en vroeg:

‘Wilt u met de schuldigen ook de onschuldigen het leven benemen? 

Misschien dat er in die stad vijftig onschuldigen zijn.

Zou u die dan ook uit het leven wegrukken

en niet de hele stad vergeving schenken

omwille van die vijftig onschuldige inwoners? 

Dat vloekt bij U! Hen samen met de schuldigen laten omkomen!

Dan zouden schuldigen en

onschuldigen over één kam worden geschoren.

Dat vloekt bij U!

Hij die rechter is over de hele aarde

moet toch rechtvaardig handelen?’

De twee engelen kwamen ’s avonds in Sodom aan.

Lot zat juist in de stadspoort. Zodra hij hen zag stond hij op,

ging hun tegemoet en boog zich diep voor hen neer. 

‘Heren,’ zei hij, ‘komt u toch mee.

Het huis van uw dienaar staat voor u open;

overnacht daar en was er uw voeten.

Dan kunt u morgenvroeg uw weg vervolgen.’

‘Nee, dank u,’ antwoordden ze, ‘we overnachten wel op het plein.’ 

Omdat hij echter sterk bleef aandringen,

gingen ze met hem mee naar zijn huis.

Daar maakte hij een maaltijd voor hen klaar;

hij bakte brood en ze aten bij hem.

Maar nog voordat Lot en zijn gasten konden gaan slapen,

liepen alle mannen van Sodom bij Lots huis te hoop, jong en oud, niemand uitgezonderd. 

‘Waar zijn die mannen die bij je overnachten?’

riepen ze Lot toe. ‘Breng ze naar buiten, we willen ze nemen!’ 

Lot ging naar buiten en deed de deur achter zich dicht. 

‘Maar vrienden, zoiets kunnen jullie toch niet doen!’ zei hij. 

‘Luister, ik heb twee dochters,

die nog nooit met een man geslapen hebben.

Die zal ik bij jullie brengen, doe met hen wat jullie willen.

Maar laat die mannen met rust,

ik heb hun niet voor niets een veilig onderkomen geboden.’ 

Maar ze schreeuwden: ‘Uit de weg!’

Ook riepen ze: ‘Dat woont hier als vreemdeling,

en moet ons zo nodig de wet voorschrijven?!

Wacht maar, jij zult er ook van lusten, en nog meer dan zij!’

En ze drongen Lot ruw opzij en wilden de deur openbreken. 

Maar de twee mannen trokken Lot het huis in en deden de deur dicht, 

en ze sloegen alle mannen die bij de ingang van het huis waren,

jong en oud, met blindheid, zodat ze de ingang niet konden vinden.

Daarna zeiden ze tegen Lot: Wij staan op het punt deze stad te verwoesten: er zijn zulke ernstige beschuldigingen tegen haar ingebracht,dat de HEER ons hierheen heeft gestuurd om haar te verwoesten.’ 

Zodra het licht begon te worden zetten de engelen Lot aan tot spoed:

‘Vlug, ga hier weg met uw vrouw en uw twee dochters,

anders komt u om en wordt u het slachtoffer

van de misdrijven die in deze stad zijn begaan.’ 

De zon was al opgegaan toen Lot in Soar aankwam. 

Toen liet de HEER uit de hemel

Jezus trok rond langs alle steden en dorpen,

hij gaf er onderricht in de synagogen,

verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk

en genas iedere ziekte en elke kwaal. 

Toen hij de mensenmenigte zag, raakte alles in hem bewogen,

omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen,

als schapen zonder herder. 

Hij zei tegen zijn leerlingen:

‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. 

Vraag dus de eigenaar van de oogst

of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’

Daarop riep Jezus zijn twaalf leerlingen bij zich

en stuurde hen erop uit. Hij gaf de volgende instructies:

‘Sla niet de weg naar de heidenen in en bezoek geen Samaritaanse stad. Ga liever op zoek naar de verloren schapen van het volk van Israël. 

Ga op weg en verkondig: “Het koninkrijk van de hemel is nabij.” Zieken, genees ze! Doden, wek ze! Wie besmettelijk zijn,

was hun smetten af! Demonen, verdrijf ze!

Niet-verdiend hebben jullie ontvangen,

zonder verdienste moeten jullie geven! 

Neem in je beurs geen gouden, zilveren of koperen munten mee, 

schaf je voor onderweg geen reistas aan, geen extra kleren,

geen sandalen en geen stok,

want een arbeider is waardig dat er voor hem gezorgd wordt. 

Zoek in elke stad en in elk dorp waar je komt,

naar wie waardig is je te ontvangen.

Groet het huishouden dat je binnengaat. 

Laat jullie vrede over dat huis komen als het die vrede waardig is, maar zo niet, laat dan die vrede naar je terugkeren. 

En als ze je niet willen ontvangen

noch naar je woorden willen luisteren,

verlaat dan dat huis of die stad en schud het stof van je voeten. 

Ik verzeker jullie:

de dag van het oordeel zal voor het land van Sodom en Gomorra draaglijker zijn dan voor die stad.

Zie, ik zend jullie als schapen onder de wolven.

Wees daarom scherpzinnig als slangen